BK Indoor cad&schol: ijsberen
Het indoorseizoen zit er bijna op en er verscheen nog niet 1 artikel op onze site. Het was dan ook een periode van de ene naar de andere wedstrijd. Een winter met vallen en opstaan. Tegenstribbelende lichaampjes in de watten leggen en toch proberen er het beste van te maken, in de hoop om er net op tijd klaar voor te zijn. Klaar voor dit weekend met het BK dat op het programma stond.
Het was vooral een wedstrijdweekend dat héél spannend was. Té spannend zelfs! Nog nooit heb ik het in de breedte zo dicht bij elkaar geweten. Niet enkel voor onze atleten maar ook in andere wedstrijden kwam het op centimeters en honderdsten aan om te bepalen wie met de medailles ging lopen. Niet te verwonderen dus dat je ijsberende mama’s, kokerellende papa’s en bloednerveuze trainers tegenkomt.
Het was deze keer Luka Afschrift die op voorhand in de Vlaamse atletiekpers beschreven werd als een toppertje met kans op 2 titels. We bespaarden dit ijskonijn de extra portie zenuwen door het artikel op voorhand niet onder zijn neus te duwen. Maar goed ook want voor het eerst bleek ook hij wat zenuwen te hebben. In de reeksen van de 60h kwam Luka moeizaam uit de blokken maar liep dan wel de prefecte race. De klok stopte na 8.51 sec, amper 7 honderdsten van het Belgische record. Met de finale die nog moest komen zat dat er plots wel in! In die finale was er een valse start, kwamen atleten achter hen in de bocht doorgelopen en alles effe stilgelegd. Een moment waarop Luka het hoorde regenen buiten en wég was de concentratie. Ook nu kwam hij niet goed uit de blokken en maakte enkele foutjes. Het was misschien wel de minst goede race van dit seizoen, maar op karakter kwam hij net op tijd uit het pak om toch de Belgische titel te pakken. Oef! Daags voordien wist hij ook al het hinkstapspringen te winnen met een reeks sprongen waarin hij steeds verder ging. Zijn finale sprong landde 12m13 ver in de zandbak. Twee maal goud dus voor Luka, die sinds deze winter een stevige vooruitgang boekte. Hij zal vanaf nu wel een tijdje de “stekken” van zijn trainingsgenote Camille moeten verdragen.
Want Camille Sonneville liep in de reeksen van haar 60h naar een schitterende nieuw pr van 8.50. 1 honderdste sneller als Luka dus. Ze liep deze tijd zonder tegenstand en dus was het hopen op een nóg snellere tijd in de finale. Ze was er helemaal klaar voor om er een mooie strijd van te maken met haar concurrente. Het beloofde een nek-aan-nek race te worden waarin elk foutje de doorslag kon geven. De ganse race ging het gelijk op tot Camille effe door de knie zakte en de topsnelheid onderbroken werd. Ze was ontgoocheld met haar 2de plaats en zilveren medaille, maar kreeg niet veel tijd om die te verwerken want ze werd kort erop al aan het verspringen verwacht. Bij dat verspringen zat alles op een zakdoek. Het mentale zou een rol gaan meespelen. Wie hield het hoofd koel en kon zichzelf overstijgen? Iedereen sprong op een hoog niveau en bij het ingaan van de laatste beurt stond Camille met 5m59 qua afstand gelijk met iemand anders aan de leiding. De laatste sprong van alles of niks resulteerde in een 0 en dus bepaalde de tweede beste sprong dat ze zilver won. Zilver met een gouden randje én een beste prestatie ooit indoor.
In diezelfde verspringwedstrijd hadden we ook nog Yelena Boone. Ze was supergemotiveerd na een minder KVV dat ze in het water zag vallen na haar Corona besmetting. Met een minimum aan training in de benen liep het de laatste week allemaal veel beter en dat zag je ook in haar resultaat. Nooit eerder sprong ze 5m55 indoor maar ook zij had af te rekenen met een ex-aequo voor plaats 3. Zei ik al dat het spannend was!? Ook voor haar was de 2de sprong net iets minder ver als voor haar concurrente en dus geen bronzen medaille voor haar. Troostende en geruststellende woorden wil je op zo een moment niet horen natuurlijk. Maar een tijdje later kwam wel het besef dat ze er terug staat en deze zomer opnieuw mooie dingen zal laten zien.
Ook zij sprong op zaterdag al in het hinkstapspringen en wist daar wél de bronzen medaille mee naar huis te nemen met 11m14 als beste sprong.
Matisse Barbio stond op voorhand met een 3de plaats ingeschreven voor het kogelstoten. T.o.v. enkele krachtpatsers onder de deelnemers valt hij lichamelijk nog uit de toon, maar hij weet dat te compenseren met snelheid. Na enkele worpen wist hij zich comfortabel op de bronzen medailleplaats te nestelen om die nadien niet meer af te geven. Een uitschieter over de 14m zat er deze winter niet in, maar met 13m79 is hij wel constanter geworden.
Met onze nieuwe tenues gesponsord door TopSport Lebbeke vielen we op. Zowel op als naast de piste. 4 atleten wisten zich te selecteren voor dit Belgisch kampioenschap en behaalden maar liefst 6 medailles. 2x goud, 2x zilver en 2x brons.
Tim
