KVV cad/sch: vaak wel en soms ook net niet

De dag begon in ieder geval veelbelovend. Een man vergat zijn centen en vrouwlief zocht dan maar prompt naar een ander mannelijk exemplaar die er wel had. Zo ontstaan er wel vaker echtelijke scheidingen en huwelijksaanzoeken. De gelukzak in dit tafereel hoorde je niet klagen en hij liet het zich welgevallen! Ze zijn er alleen nog niet uit of ze een hond gaan nemen. Bij aankomst leken enkele natte plekken op de grond de voorspelling van Frank voor onweders eens te doen uitkomen, maar alweer had hij het mis. Voorspellingen ivm het aantal medailles dat we als team zouden gaan behalen worden me ook telkens opnieuw ontfutseld. Ik doe er graag aan mee en meestal zit ik er ook boenk op. Ook deze keer deed ik het alvast beter dan Frank, want ik zat er met 5 behaalde medailles maar ééntje naast. En het hadden er ook 9 kunnen zijn. Jawel, met 6 atleten!

Want vroeg op de ochtend was het aan Joren Van Audenaerde om de spits af te bijten in de zandbak. Vorig jaar was het vroege springnummer hem op het BK niet al te goed bekomen en ook nu leek hij, ondanks 3h opstaan voor de wedstrijd, niet genoeg wakker te zijn. Hij begon aarzelend (net als zijn aanloop) om toch bij sprong 6 eindelijk “volle gas” te springen. Die laatste bleek zijn beste te zijn en hij kwam maar 4cm te kort voor een eerste podiumplaats. Hier zat meer in. Misschien dat de mama in het vervolg toch best meegaat. Op de 400m gaf hij wel vanaf de eerste meters gas. De laatste 50m was het gas precies wel op, maar toch lukte hij een nieuw pr (55.10) en plaats 6 was zijn deel.

De volgende cadet Luka Afschrift (foto RC -KAAG) stond na 6 weken eindelijk terug op de piste. Die jongen heeft te veel hobby’s en vakantie. Maar gelukkig nog meer talent! Want zonder training effe de Vlaamse titels pakken op de 2 hordennummers is toch straf. Op de 300h deed hij dat zelfs in een nieuw persoonlijk en clubrecord (40.71) en ook de korte horden liep hij van start tot finish aan de leiding (14.12). Wat gaat dat binnenkort geven na enkele weken training!? Ik laat hem opnemen in het huwelijkscontract.

Alexander Barbio stond als eerstejaars knap derde ingeschreven op de 400m. Het was vooraf zo een twijfelgeval of die medaille er ook wel zou komen. Daags voor een kampioenschap op je lappen gaan is nooit een goed idee, maar 3 dagen ervoor evenmin. Hij kwam 2 honderdsten (52.19) te kort voor die bronzen medaille en werd 4de. Het feestje was wel leuk zei hij en dat is natuurlijk ook belangrijk.

Yelena Boone koos voor de 100h en verspringen op dit kampioenschap. Niet haar allerbeste nummers als het op medaillekansen aankwam, maar ze verkoos deze disciplines ifv de meerkamp van het volgende weekend. Chapeau dat je zoiets doet! Op de horden moest ze uiteraard haar meerdere herkennen in de top-3 en ze liep ook een degelijke race (14.78). Ze werd 5de. Bij het verspringen mocht ze wel hopen op een medaille, maar ze dacht zich te spiegelen aan Joren. Ze begon steeds beter en ook verder te springen, maar bleef finaal op plaats 5 steken met 5m41. Voor Louis Tomlinson zou ze ongetwijfeld verder

én hoger gesprongen hebben. We laten hem gewoon optreden op de Memorial en alles komt goed.

Camille Sonneville had na haar buitenlandse avonturen duidelijk nood aan rust en die kreeg ze ook. De trainingen stonden op een héél laag pitje en het was dus afwachten wat er nog in de benen zat. Naderhand bleek dat nog wel mee te vallen want op de 100h leek ze zelfs lange tijd te gaan winnen. Met haar 2 kanjers van concurrentes gingen ze met 3 naar de eindmeet. Ze werd 2de nadat de snoekduik van Zöe de meest efficiënte bleek te zijn. Volgende week gaan we trainen in het zwembad om het ook onder de knie te krijgen zónder schaafwonden. Op de 200m is de frisheid van de benen natuurlijk nog belangrijker en dat was toch minder het

geval. Ze schoot niet echt uit de blokken maar kwam toch zij aan zij uit de bocht. De laatste 50m zullen in september wel weer beter zijn. Tot voor wat trainingsarbeid en inzet!

Matisse Barbio is de enige die zijn spikes niet moest aanbinden. Zijn nieuwe werpschoenen daarentegen wel. Die werden met succes aangekocht om zijn gebrek aan trainingsijver te compenseren want bij het discuswerpen overschreed hij voor het eerst de 40m (40m33). Hij bleef tot de allerlaatste beurt op een onverhoopte 3de plaats staan. Finaal werd het dus plaats 4 maar wel met een goed gevoel. Het kogelstoten kan enkel maar goed gaan zou je dan denken. Ondanks de hulp van een trainster- ad-interim was het tot zijn eigen frustratie wat minder. Hij behaalde toch nog de bronzen medaille maar hij had op een ander kleurtje gehoopt. Misschien toch maar beter wat meer gaan trainen met die nieuwe schoenen?

Tim