BK CAD-SCHOL INDOOR: minerale maand

Oef we zijn er vanaf.

Van die ellendige minerale maand dan wel te verstaan. Niet dat ik veel alcohol verbruik, maar op vrijdagavond smaken ze toch wel na de training. Ideaal om het weekend in te zetten met ouders en bestuursleden in het cafétaria van de sporthal in Laarne. Als je dan een atlete hebt die haar prestaties aftoetst aan een wederdienst om een maand niks alcoholisch te nuttigen, dan doe je daar met veel plezier aan mee. Uit solidariteit met zij die het

er véél lastiger mee hebben om vol te houden.

KAAG kwam op dit kampioenschap met 6 medailles naar huis en die gingen allen richting Laarne. Het zal op een dag wel weer anders zijn, maar dat doet ons beseffen dat we als kleine afdeling hier best wel fier op mogen zijn en er met volle teugen moeten van genieten.

De vroegste vogel op de piste was Matisse Barbio. Hij deed zijn ranking alle eer aan en mag zijn eerste échte Belgische bronzen medaille boven zijn bed hangen. Met een solide reeks en beste worp van de dag (12m68) mag hij best tevreden zijn. Het zullen het er hem weinig nadoen, maar de combinatie met hordenlopen is voor een kogelstoter zeker geen evidentie. Hij besliste pas laat om hieraan deel te nemen en liep met een nieuw CR naar plaats 9. Hij kwam slechts 3 honderdsten te kort voor een finaleplaats.

De zusjes Sonneville beschikken duidelijk over goede genen. We zijn er nog niet helemaal uit van wie ze die hebben, maar het sterke karakter hebben ze gelukkig van de mama. Camille Sonneville presteerde al een ganse winter op een hoog niveau en domineerde het hordenlopen, maar een kampioenschap moet altijd gelopen worden. Ze maakte haar favorietenrol ook met bravoure waar door van bij de start weg te snellen van haar tegenstandsters die er wel een héél sterke finale van maakten. Maar liefst 6 meisjes liepen onder de 9sec. Camille deed nog beter dan tevoren en prijkt nu met de 6de tijd (8.75) allertijden op haar naam. Vlak tevoren was ze nog aan de slag in de zandbak voor het verspringen. Al van bij aanvang zette ze de favoriete onder druk met een sprong van 5m56 en nieuw clubrecord. Ook bij haar volgende sprongen kwam ze ver, maar finaal was er eentje te sterk. Zilver was haar beloning.

Amélie Sonneville kwam vooral voor de 400m met ambities naar de Topsporthal. Een goede tijd lopen was haar doel. De medaille zou daar dan een logisch gevolg van moeten worden. Een kleine tactische fout, weerhield haar er misschien van om de oppergaai weg te kapen want ze had duidelijk nog wat over op het einde. Maar met een nieuw persoonlijk record van 57.95 deed ze meer dan een seconde af van haar beste tijd. Tot op de meet was het strijden voor haar tweede plaats op het podium. Ze combineerde dit met de korte horden en behaalde ook daar vlot de finale. Na een poosje geflirt te hebben met de 9s grens, liep ze dit weekend 2x naar een besttijd die ze voorlopig op 8.85 bracht.

Yelena Boone en haar entourage moeten steevast tot de laatsten blijven want zij neemt graag deel aan het hinkstapspringen. Hoe deze discipline ooit is ontstaan moet u maar eens opzoeken, maar wie dacht dat het iets te maken had met Grieken of Romeinen is eraan voor de moeite. Ze droomde al een poos iets té veel van het doorbreken van de 11m barrière. Het beheerste haar laatste wedstrijden waardoor de focus verkeerd lag. Eerst springen en dan zien we wel wat er van komt was de opdracht. Bij haar eerste sprong landde ze na 10m98 in het zand en herhaalde dat nog eens later in de wedstrijd. Toen ze aan haar laatste sprong begon was de titel al met zekerheid binnen en kon ze nog 1x alles geven. Tot haar eigen verbazing lukte alles wat ze voordien had gehoopt. Met een supersprong van 11m22 behaalde ze niet alleen haar eigen doel, maar ook het clubrecord en de 11de prestatie ooit in België. Enkele uren voordien bevestigde ook zij haar uitstekende vorm door met een nieuw pr de bronzen medaille weg te kapen in het verspringen. Haar beste sprong ooit staat nu op een afstand van 5m35.

Alexander Barbio was al blij dat hij mócht deelnemen aan dit BK. Als eerstejaars jongen is dat helemaal geen evidentie. 350m lang hield hij het vol, maar de 400 is net iets te lang voor zijn nog jonge benen. Tijd, boterhammen en ook een heel klein beetje training zullen dit op termijn wel oplossen.

Pechvogel van de dag was Louise Diouf. Ze sukkelde al een poosje met een weerbarstige heup en kon niet over al haar krachten beschikken. Ze probeerde nog op de horden maar staakte al snel de race om nadien forfait te geven voor de 400m. Als talisman voor het team bleef ze met succes uit volle borst haar vrienden aanmoedigen.

De maand en het seizoen zijn dus alweer voorbij en samen met de frieten deden de meer dan gewoonlijke glazen alcohol de balans alweer naar de andere kant uit slaan.

We hadden het verdiend.

Tim