BVV cad/schol – vlieg met me mee
Het zijn drukke tijden voor onze atleten en trainers. De ene BVV na de andere in de traditionele maanden april en mei. Een periode ook waarin de vogels hun ei leggen en alles onder een lentezonnetje begint te priemen. Niks daarvan dit weekend. Alweer regen, wind en zelfs hagel. Maar tegen onze zin doen we het niet en de atleten laten er ook de moed niet bij zakken.
Integendeel!
Laat ons deze keer maar eens beginnen met de jongens want die wisten de BVV dit jaar alweer te winnen. Voor de vierde keer op een rij de beste club van Vlaanderen zijn, dat is toch wel iets om trots op te zijn.
Matisse Barbio en Abereham Lobelle kleurden mee de wedstrijd en hadden hun deel in het behalen van de titel.
Abereham wie? Een nieuwe naam dit seizoen. Pas aangesloten en tot op heden nog wat “verstopt” en van alle druk weggehouden. Het was niet de bedoeling om van deze meeting zijn allereerste te maken, maar hij deed het met zijn immer innemende glimlach. Een glimlach die na zijn lastige 400m al snel plaats ruimde voor een gevoel van ongemak. Total loss noemen ze zoiets. Maar na een poos van recuperatie veranderde de gedachte van “nooit meer” in “ik vind dit leuk”! Hij heeft ook nog andere kwaliteiten en die zal hij binnenkort wel eens tonen.
Matisse is wel wat van alle markten thuis en dat loont. Speerwerpen zou hij gaan doen, tot de trainer ook nog op de proppen kwam met polsstokspringen. Hij had dit nog nooit gedaan en kreeg nog snel twee trainingen voorgeschoteld. Hij sprong vlot over 2m00 en haalde nipt de 2m20 niet. Toch goed voor 4 punten. Op het laatste moment moest hij ook nog eens invallen in de aflossingsploeg.
Met zo een jongens kan je al eens naar de oorlog trekken.
Bij de meisjes was ons aandeel in het eindresultaat nog groter. De gekende namen alweer met Louise, Amélie en Yelena. Louise had last van de heup, maar wou haar team niet in de steek laten. Ze startte de dag sterk met een overwinning op de lange 300 horden. Op de kortere 80m horden had ze te veel last van de pijn om echt een vuist te kunnen maken. Amélie was de “gelukkige” om het verspringen voor haar rekening te nemen. Met 4m58 deed ze het niet eens zo slecht vinden wij, maar tegen de specialisten kon ze geen uitschieter uit de benen toveren om toch bij de laatste 8 te komen. De aankondiging als favoriete bij de start van de 400m zal haar toch deugd gedaan hebben. De wind blies de eerste 200m genadeloos in het nadeel, waardoor ze in de laatste meters wat op haar adem trapte. Ze won de wedstrijd toch gemakkelijk en bezorgde de club een tweede overwinning.
Yelena was toch de hoogvlieger van de dag. De aanloop bij het hoogspringen werd de laatste weken aangepast en dat vlotte nog niet helemaal op training. Maar in barre omstandigheden ontnam ze zichzelf van alle twijfels door eerst over 1m50 te springen en dan op dat elan door te gaan tot 1m56. Het aantal supporters dikte evenredig met de hoogte aan en bij elke nieuwe recordsprong vlogen we met haar mee in de lucht van blijdschap. Mocht er al een discipline “simultane-meerkamp” bestaan, dan was ze hier zeker kampioen in geworden, want tussen de sprongen door wist ze ook nog eens een pr te werpen bij het speerwerpen.
De 3 meisjes mochten op het einde van de dag ook nog eens samen naar de overwinning lopen in de aflossingen.
Tim
