BK cross Brussel - zakdoeken

Nadat we de voorbije jaren verwend werden qua locatie van het Belgische kampioenschap in Wachtebeke, mochten we dit jaar naar Brussel trekken. Als je dagelijks het traject doet voor je woon-werk verplaatsing, dan vloek je wel effe. Maar je hoopt ook dat het in het weekend wel zal meevallen. Niet dus… Vertrok je niet bij het krieken van de dag, dan stond je al vanaf de ring in de file.

Iets met huizen, iets met fietsen en echte loopsport op een zakdoek, dat is misschien iets van het goede te veel.

Weinig interesse van de blauw-witte atleten bij de jeugd en dus gaan we onmiddellijk door naar (voor ons Spartanen) het hoogtepunt van de dag. Steeds vaker moeten we haar naam vernoemen deze winter en telkens als we denken “nu heeft ze het beste van zichzelf getoond”, komt ze met een nieuw exploot: Amélie Sonneville.

De race zelf, daar kunnen we kort over zijn. Sterk! Telkens als we dachten dat ze zou kraken en het lastig leek te gaan, pikte ze weer aan. Bergop, bergaf, draaien en keren om dan de laatste immens lange afdaling in te gaan richting finish. Op dat moment op plaats 3 lopend samen met de immer sterke Jana Kluskens. De verkeerde om tegen te moeten gaan spurten dacht ik nog effe. Vanuit de verte zagen we met z’n allen dat het tot op de meet héél close was. Hoe close? Geen idee. Het leek ons toch plaats 3 te zijn. Groot was onze verbazing dat ze ook nog de tweede in de race te grazen had genomen. De zilveren medaille was binnen. De beslissing van de jury liet effe op zich wachten wat betreft plaats 3, maar na het aantrekken van haar gloednieuwe baby cross-cup trui stond ze uiteindelijk maar mooi te blinken op dat podium. Een poos later kreeg ze alsnog een nieuw exemplaar waarvan de mouwen wél op haar armen lijken afgestemd te zijn. Daar kan je al eens mee buiten komen.

Amélie Sonneville zal na deze winter niet meer incognito door het atletieklandschap kunnen flanneren. Een laatbloeier zoals sommigen zeggen? Misschien, maar de progressie marge is nog héél groot en dus zal het échte bloeien hopelijk nog effe op zich laten wachten.

Na de après-ski-achtige aperitief en zakdoeken vol snot keerde iedereen tevreden naar huis. Dromend van wat nog komen gaat.