Vechten in Hoboken

De sportschuur in Hoboken ligt er al decennia lang en is nog nauwelijks veranderd in al die tijd. De omgeving waarin ze ligt al evenmin. De site deed dienst als militair domein waar menig robbertje werd uitgevochten.

Ook dit weekend was dat het geval maar dan op een meer vredelievende manier. Alhoewel, als ik de verbetenheid op sommige atleten hun gezicht zie en de stoom die ze na een mindere prestatie moeten aflaten, dan heeft het veel weg van een lopengravenoorlog. Gelukkig zijn tranen en teleurstelling vaak even snel weer weg om zich dan opnieuw van zijn/haar beste kant te laten zien in de andere disciplines. Het hoort erbij.

Maar er werd wel degelijk gevochten ook door de aanwezige meisjes van Laarne. Gevochten om elk punt om er zo veel als mogelijk te verzamelen en een goed eindresultaat te behalen. Elke proef opnieuw een fractie sneller, hoger of verder om toch maar het beoogde doel te bereiken. Ja er waren enkel meisjes deze keer. De jongens (het zwakkere geslacht?) was ofwel ziek of had betere opties in het buitenland. Meisjes naar de top dus en dat deden ze alle 4.

Bij de benjamins meisjes was het Alys Impens die met een perfect rapport naar huis ging. Ze verbeterde zich bijna op alle nummers of kwam er héél dichtbij. Een vijfde plaats was haar eindpositie.

Oudere zus Ine Impens deed het bij de pupillen zo mogelijk nog beter. Ze begint op dreef te komen en dat zal helemaal gebeuren eens ze beseft wat ze kan. Met haar meerkamp van dit weekend kwam ze in de buurt van het clubrecord én eindigde ze op het podium. Maar het waren vooral haar horden die hoge ogen gooiden. De Laarnse hordenschool heeft er misschien een nieuwe ruwe diamant bij. Ine liep met 10.80 de derde chrono in België dit jaar op de horden en mag zelf beginnen dromen van een CR.

Camille Sonneville wedijverde als eerstejaars minieme met de oudere meisjes. In haar ogen liep ze een slechte hordenrace en moest ze hiervan even bekomen. Maar opgeven, dat nooit! Ze won als youngster nadien de individuele nummers op de 60m en het verspringen. Ze verbeterde haar persoonlijk record op de kogel met 1m11 én sprong naar haar tweede beste ooit bij het hoogspringen. Geslaagde dag dus met als bonus een vijfde plaats in totaal. Volgend jaar doet ze mee voor de hoofdvogel.

Yelena Boone was de oudste van het kwartet. De ziektekiemen begonnen daags voordien aan haar te knagen maar werden vakkundig onderdrukt tot op het einde van de vakantie. Yelena kwam met ambitie naar Hoboken en had van het CR haar doel gemaakt. Alles zou goed moeten zitten om het straffe record van Esther te verbeteren. Maar jonge kampioene als ze is, deed ze het met verve. De dag begon spetterend met een nieuw pr en de tweede plaats op de Belgische ranking bij het hordenlopen. Haar nieuwe besttijd is nu 9.75 en zo krijgt ze stillaan het CR van Sarah Missine in het vizier. Wie weet…

Ze ging op haar elan door bij het kogelstoten. Niet haar beste nummer, maar ze heeft hier wel al véél potentieel getoond. Ook nu kwam het er niet helemaal uit. Ze benaderde de 9m grens wel en dat volstond in de race naar het record. De 60m liep ze eveneens op haar niveau (8.68). Ze zat nu ruim voor op het schema en kon zich al een misser permitteren. Met het hoog- en verspringen nog voor de boeg, geen overbodige luxe. 2 beurten kregen de meisjes maar en dan kan het rap gedaan zijn bij hoog. Ze had al snel de nodige aarzelingen op de “lagere” hoogtes en even leek het mis te gaan. Uiteindelijk sprong ze ruim over 1m44 en alweer een moeilijke klip genomen. De voorsprong was veilig gesteld en de trainer liet hen, na het inspringen, op ervaring verder springen. Ondergetekende had geen zin in een patstelling en gevecht thuis en ging alvast voldaan op restaurant. De dag was immers al laat uitgelopen. Yelena sprong ondertussen lustig verder naar 4m33 en behaalde zo de eindmeet met een totaal van 3106 punten.

Exact 100 meer als haar talentvolle voorgangster. Gevecht gewonnen en “den John” zag dat het goed was!

Tim Barbio